Volgens advocaten nam het aantal vechtscheidingen in twee jaar tijd toe van 10 naar 20 procent.
10 september 2015. Source:
nos.nl Willekeurig gesprek dat ik vorige week had aan de lunchtafel bij een bedrijf. Vier mensen: drie daarvan gescheiden, twee daarvan met een "vechtscheiding". Ik vind het een onaangenaam woord trouwens. Het geeft de ellende van een liefdesrelatie die in het tegendeel omslaat misschien wel weer. In de praktijk van mediation maken we echter mee dat het in werkelijkheid eigenlijk wel mee valt. Gevaarlijk om te zeggen misschien, maar wat is er eigenlijk aan de hand? De ontspoorde relatie is in veel gevallen te herleiden tot het onvermogen om te communiceren. Dat kan zelfs puur praktisch zijn: beide echtelieden hebben een drukke baan, en plegen langzamerhand roofbouw op de initiële vertrouwelijkheid. Zonder dat men zich ervan bewust is, ontstaat er wantrouwen, gekoppeld aan een algemeen gevoel "tekort gedaan" te zijn, meestal bij één van de partijen. Omdat het proces onbewust is, wordt de grens overschreden van "gedachten" naar "overtuigingen" voordat men het weet. En dan is er eigenlijk al een onoverbrugbaar probleem ontstaan. Voor ons als mediators is het soms verbazend om te zien dat het creëren van een hernieuwde context waarin communicatie mogelijk is zoveel verschil kan maken. Soms zelfs dat een schijnbaar onoverbrugbaar conflict weg lijkt te smelten als sneeuw in de zon. Het doet vermoeden dat we ons vaak te weinig bewust zijn van de noodzaak om te communiceren, om te delen, zelfs kleine gedachten van ongenoegen, twijfel, angst, of wat dan ook. De ander meedelen is in het begin van een relatie nog niet zo moeilijk. Maar het is vaak niet te laat om dit proces weer aan te zwengelen met behulp van een mediator. Ik denk wel eens: jammer dat we pas kunnen opdraven als de relatie al op de klippen gelopen is!
